Co to jest paradoks hazardzisty? Definicja.

Paradoks hazardzisty (ang.gambler’s fallacy) zwany również złudzeniem gracza, złudzeniem Aleksego Iwanowicza i złudzeniem Monte Carlo to błędne przekonanie, że przeszłe wydarzenia mogą wpływać na przyszłe wydarzenia, które w rzeczywistości są od nich całkowicie niezależne. Na przykład paradoks hazardzisty może sprawić, że ktoś uwierzy, że jeśli rzucając monetą wyląduje orzeł dwa razy z rzędu, to prawdopodobnie po następnym rzucie wypadnie reszka, chociaż tak nie jest.

Zaufali mi najlepsi:

Ważne jest, aby zrozumieć paradoks hazardzisty, ponieważ odgrywa on kluczową rolę w myśleniu ludzi, zarówno w przypadku hazardu, jak i innych dziedzin życia. Dlatego w tym artykule dowiesz się więcej o błędzie/paradoksie hazardzisty, zrozumiesz jego psychologię i zobaczysz, co możesz zrobić, aby go uniknąć.

Złudzenie gracza heurystyka

Paradoks hazardzisty ogólnie przejawia się w postaci jednego z dwóch błędnych przekonań:

• Błędne przekonanie, że jeśli jakieś niezależne zdarzenie występuje częściej niż normalnie w pewnym okresie, jest mniej prawdopodobne, że wystąpi w przyszłości.
• Błędne przekonanie, że jeśli jakieś niezależne zdarzenie występuje rzadziej niż normalnie w pewnym okresie, jest bardziej prawdopodobne, że wystąpi w przyszłości.

Te przekonania są błędne, ponieważ gdy zdarzenia są od siebie niezależne, ich skutki z definicji nie są ze sobą powiązane, nawet jeśli nasza intuicja prowadzi nas do poczucia przeciwności.

Na przykład, rozważ sytuację, w której rzucasz parą kości, które wypadają na 6. Szanse na to, że wydarzy się to w uczciwym rzucie, wynoszą 1/36, ponieważ prawdopodobieństwo, że każda kostka wyląduje na 6, wynosi 1/6.

W tym przypadku paradoks hazardzisty może spowodować, że ktoś przyjmie, że szanse na ponowne wylądowanie obu kostek na 6 w następnym rzucie są niższe niż 1/36.

REKLAMA

Koniecznie zobacz NAJLEPSZE szkolenie z Facebooka na rynku

Link do kursu: szkolenie Facebook Ads

Koniec reklamy.

Jednak w rzeczywistości przy każdym pojedynczym rzucie szanse na wylądowanie kości na podwójnej szóstce nadal wynoszą 1/36.

Jest to prawdą niezależnie od tego, ile razy rzucamy kośćmi, ponieważ kości nie pamiętają, na jakich cyfrach wylądowały ostatnim razem.

Zasadniczo nie ma możliwości, aby ostatni rzut kośćmi wpłynął na następny, dlatego błędem jest zakładanie, że te niezależne zdarzenia wpływają na siebie nawzajem.

Rozważając to, warto zrozumieć różnicę między prawdopodobieństwem uzyskania określonego ciągu wyników, a prawdopodobieństwem uzyskania określonego wyniku, biorąc pod uwagę niezależny poprzedni ciąg wyników.

Na przykład prawdopodobieństwo, że moneta wyląduje jako „orzeł” 5 razy z rzędu, wynosi 0,5 ^ 5; reprezentuje to prawdopodobieństwo uzyskania określonego ciągu wyników.

Jednak prawdopodobieństwo, że moneta wyląduje orłem do góry w dowolnym momencie, wynosi zawsze 0,5, niezależnie od tego, jaka to liczba, ponieważ każdy rzut jest niezależny od poprzedniego ciągu wyników, co oznacza, że ​​poprzednie rzuty nie mają na niego wpływu.

Paradoks hazardzisty przykłady

Jednym z przykładów paradoksu hazardzisty jest błędne przekonanie, że jeśli moneta wyląduje wielokrotnie na reszkach w kolejnych rzutach monetą, to w następnej kolejności wyląduje na „reszce”.

Podobnym przykładem błędu hazardzisty jest błędne przekonanie, że jeśli kość wyląduje na tej samej liczbie (np. 6) wiele razy z rzędu, to jest mniej prawdopodobne, że wyląduje 6 podczas następnego rzutu.

Ogólnie, jak sama nazwa wskazuje, paradoks hazardzisty jest najczęściej kojarzony z tym, jak ludzie myślą podczas uprawiania hazardu.

Poza wcześniejszymi przykładami, w przypadku monet i kości, innym przykładem jest błędne przekonanie, że jeśli pewna liczba została niedawno wylosowana w loterii, to jest mniej prawdopodobne, że zostanie wylosowana ponownie w nadchodzącym losowaniu.

Ponadto kolejny znaczący przykład błędu hazardzisty w kontekście hazardu miał miejsce w incydencie z 1913 r. podczas gry w ruletkę w kasynie Monte Carlo, gdzie kulka spadła na kolor czarny 26 razy z rzędu. Zdarza się, że gracze stracili miliony dolarów, zakładając, że piłka spadnie na czerwone pole, byli w błędnym przekonaniu, że kulka wkrótce wyląduje na przeciwnym kolorze.

Co więcej, paradoks hazardzisty może również wpływać na ludzkie myślenie i podejmowanie decyzji w innych dziedzinach życia poza hazardem. Na przykład w przypadku porodu paradoks hazardzisty oznacza, że ​​ludzie często wierzą, że ktoś „powinien” urodzić dziecko określonej płci, jeśli wcześniej urodziło kilka dzieci przeciwnej płci. Podobne zjawisko opisał francuski uczony Pierre-Simon Laplace w pierwszym opublikowanym opisie błędu hazardzisty.

Wreszcie wykazano, że paradoks hazardzisty wpływa na osąd, podejmowanie decyzji i zachowanie różnych specjalistów, takich jak urzędnicy, sędziowie, a nawet psychologowie, mimo że wielu z nich doskonale zdaje sobie sprawę z jego wpływu .

Paradoks hazardzisty jest czasami określany jako błąd Monte Carlo w wyniku wspomnianego wcześniej incydentu w kasynie w Monte Carlo.

Dlaczego ludzie doświadczają błędu hazardzisty. Reguła monte Carlo

Ludzie doświadczają paradoks hazardzisty, który wynika z niedoskonałego sposobu działania naszego systemu poznawczego.

Przede wszystkim paradoks hazardzisty przypisuje się przede wszystkim heurystyce reprezentatywności, która w tym kontekście jest tendencją do zakładania, że ​​krótka sekwencja losowych wyników powinna być bardzo podobna do dłuższej sekwencji takich wyników.

Oznacza to również wiarę w prawo małych liczb, które oznacza, że ​​nawet próbki, które są stosunkowo małe, powinny być wysoce reprezentatywne dla populacji, z których pochodzą.

Zasadniczo oznacza to, że ludzie zakładają, że serie wyników zakończą się „wyrównaniem”, aby można je było uznać za reprezentatywne ponieważ tak powinna wyglądać idealna i uczciwa passa.

Na przykład w przypadku uczciwego rzutu monetą paradoks hazardzisty może skłonić ludzi do założenia, że ​​stosunek orłów do reszek powinien wynosić 1: 1.

Jednakże, chociaż ma to sens w przypadku wystarczająco dużej liczby prób (np. 1000 rzutów monetą), gdzie rozsądne jest oczekiwanie mniej więcej równego rozkładu reszek do orłów, nie oznacza to, że nie mogą istnieć różnice w krótszych sekwencjach rzutu monetą.

Na przykład, jeśli zbadamy dowolną grupę 5 rzutów monetą z tych 1000 prób, prawdopodobnie znajdziemy wiele przypadków, w których moneta wylądowała 5 razy z rzędu po tej samej stronie.

Zaproponowano również alternatywne przyczyny błędu hazardzisty.

Obejmuje to na przykład gestaltowskie podejście do oceny ciągów zdarzeń, które wiąże się z przekonaniem, że nadchodzące niezależne zdarzenia losowe będą powiązane z poprzednimi, w wyniku tendencji do dostrzegania wzorców i powiązań tam, gdzie ich nie ma.

Co więcej, obejmuje to również tendencję do postrzegania szansy jako sprawiedliwego i samokorygującego procesu lub do domyślnego traktowania pewnych urządzeń, takich jak monety i kości, jako systemy celowe, z wolą, pamięcią i zdolnością do wpływania na wyniki.

Podobnie jak w przypadku wyjaśniania reprezentatywności, wyjaśnienia te na ogół obracają się wokół niedoskonałego sposobu działania naszego systemu poznawczego.

Często wiążą się one z użyciem przez nas heurystyk, które są skrótami myślowymi, które mogą pomóc nam w podejmowaniu decyzji w niektórych przypadkach, ale mogą również prowadzić do błędnych ocen w innych.

Ogólnie rzecz biorąc, ludzie doświadczają paradoks hazardzisty, ponieważ nie potrafią zidentyfikować faktu, że zdarzenia, o których mowa, są od siebie niezależne, z powodu niedoskonałego sposobu działania naszego systemu poznawczego.

W szczególności przypisuje się to wielu potencjalnym przyczynom, w tym oczekiwaniom, że krótkie sekwencje zdarzeń będą wysoce reprezentatywne dla dłuższych, oraz przekonaniu, że przypadek jest procesem sprawiedliwym i samokorygującym.

Uwaga: paradoks hazardzisty jest ogólnie postrzegany jako błąd poznawczy, ponieważ reprezentuje systematyczny wzorzec odchylenia od racjonalności, który występuje ze względu na sposób działania naszego systemu poznawczego. Jednak można go również postrzegać jako błąd logiczny w przypadkach, gdy przejawia się jako forma wadliwej argumentacji, często w wyniku powiązanego uprzedzenia.

Jak uniknąć paradoksu hazardzisty

Aby uniknąć paradoksu hazardzisty, musisz najpierw mieć świadomość, że zostanie on użyty w twoim rozumowaniu lub w rozumowaniu kogoś innego, albo że został już użyty. Jednak badania pokazują, że samo uświadomienie sobie paradoksu hazardzisty często nie wystarcza, aby go uniknąć, co sugeruje, że potrzebne są dodatkowe techniki osłabiające.

Jedną z takich technik jest podkreślenie niezależności różnych wydarzeń, o których mowa, poprzez podkreślenie ich niezdolności do wzajemnego oddziaływania. Na przykład, jeśli chodzi o prawdopodobieństwo, że para kości wyląduje na podwójnej szóstce w następnym rzucie, po tym, jak wylądowała na podwójnej szóstce w poprzednim rzucie, należy zinternalizować fakt, że drugi rzut jest niezależny od poprzedniego, biorąc pod uwagę, że:

• Kości nie mają możliwości zapamiętania poprzednich rzutów.
• Kości nie mogą wpływać na przyszłe rzuty.
• Robiąc to, możesz albo wyjaśnić tę kwestię, jeśli chodzi o konkretny rozważany scenariusz, albo możesz zilustrować koncepcję niezależności od wydarzenia, używając prostego i intuicyjnego ogólnego przykładu, takiego jak rzut kostką lub rzut monetą.

Ponadto możesz jeszcze bardziej zinternalizować tę koncepcję, zadając sobie lub komukolwiek, kogo próbujesz uchronić od tego błędu, wyjaśnienie, w jaki sposób kości mogą wpływać na rzut.

Może to być korzystne, ponieważ poproszenie ludzi o przemyślenie tego procesu, zamiast po prostu im to wyjaśnić, może zwiększyć prawdopodobieństwo, że zrozumieją, dlaczego to przekonanie jest fałszywe.

Wreszcie, możesz również skorzystać z innych, bardziej uogólnionych technik osłabiania. Może to na przykład obejmować spowolnienie procesu rozumowania lub optymalizację środowiska decyzyjnego poprzez usunięcie elementów rozpraszających, które utrudniają ludziom jasne myślenie.

Ogólnie rzecz biorąc, aby uniknąć paradoks hazardzisty, należy zdać sobie sprawę, że odgrywa on rolę w czyimś myśleniu, a następnie zademonstrować niezależność zdarzeń w pytaniach, pokazując, że nie mogą one wpływać na siebie nawzajem.

Możesz również wyjaśnić, dlaczego ten typ rozumowania jest wadliwy, zilustrować jego problemy za pomocą odpowiednich przykładów i wdrożyć ogólne techniki osłabiające, takie jak spowolnienie procesu rozumowania.

Pamiętaj, że wydarzenia nie zawsze są niezależne.

Należy pamiętać, że w niektórych przypadkach mało prawdopodobny wynik sugeruje, że zdarzenia nie są naprawdę przypadkowe i niezależne od siebie.

W związku z tym, chociaż ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z błędu hazardzisty i unikać zakładania, że ​​niezależne wydarzenia mogą wpływać na siebie nawzajem, ważne jest również, aby pamiętać, że w niektórych przypadkach pewne mało prawdopodobne wyniki sugerują, że zdarzenia nie są naprawdę od siebie niezależne, pewne warto wziąć pod uwagę przy podejmowaniu decyzji.

Istnieją różne podejścia statystyczne, takie jak wnioskowanie bayesowskie, które można wykorzystać do oceny prawdopodobieństwa, że ​​rzekomo niezależne zdarzenia nie są w rzeczywistości od siebie niezależne.

Odwrotny paradoks hazardzisty

Odwrotny paradoks hazardzisty (czasami określany jako błąd retrospektywnego hazardzisty) to błędne przekonanie, że losowy proces prawdopodobnie miał miejsce wiele razy w przeszłości, po tym, jak jego wynik jest postrzegany jako rzadki.

Na przykład odwrotny paradoks hazardzisty może spowodować, że ktoś, kto zobaczy parę kostek lądujących na podwójnej szóstce, założy, że osoba rzucająca nimi rzuciła nimi kilka razy wcześniej, tylko dlatego, że ten wynik jest postrzegany jako „rzadki” i mało prawdopodobny.

Kolejnym przykładem jest pewne bardzo nieprawdopodobne zdarzenie które wymaga uprzednio bardzo dużej liczby prób.

Zobacz następujące stwierdzenie: Nie mam szans wygrać na tym automacie, bo dopiero został włączony i to jest pierwsza gra dziś, a jak wiadomo wygranie tutaj czegokolwiek jest bardzo mało prawdopodobne, więc potrzeba wielu gier, żeby coś wygrać.

Popełniany błąd polega na złym rozumieniu koncepcji prawdopodobieństwa. O ile automat jest uczciwy, wygranie za każdym konkretnym razem jest równie prawdopodobne.

Paradoks gorącej ręki- the hot hand fallacy

Błędnym założeniem jest przekonanie, że ciąg pozytywnych wyników przypadkowego zdarzenia sygnalizuje, że prawdopodobnie nastąpią bardziej pozytywne wyniki.

Na przykład, błędne przekonanie może spowodować, że ktoś uwierzy, że jeśli wyrzuci podwójną szóstkę dwa razy z rzędu, prawdopodobnie otrzyma podwójną szóstkę ponownie za trzecim razem, gdy rzuci kostką.

Chociaż wydaje się, że zjawisko to reprezentuje efekt odwrotny niż błąd hazardzisty, te dwa zjawiska nie są generalnie postrzegane jako sprzeczne lub po prostu odwrotne od siebie i dokonano między nimi różnych różnic. Na przykład w jednym badaniu stwierdzono, że:

„… Błąd hazardzisty opiera się na przekonaniach o wynikach takich jak orzeł czy reszka, paradoks gorącej dłoni na przekonaniach o wynikach takich jak wygrane i przegrane. W ten sposób ktoś może wierzyć zarówno w błąd hazardzisty (że po trzech rzutach monetą jako orzeł wypadnie reszka), jak i w gorącą rękę (że po trzech poprawnych domysłach będzie bardziej prawdopodobne, że zgadnie się poprawnie następny wynik rzutu monetą).

Syndrom hazardzisty: podsumowanie i wnioski

Paradoksem hazardzisty jest błędne przekonanie, że przeszłe wydarzenia mogą wpływać na przyszłe wydarzenia, które w rzeczywistości są od nich całkowicie niezależne.

Na przykład błąd hazardzisty może sprawić, że ktoś uwierzy, że jeśli moneta wyląduje jako orzeł dwa razy z rzędu, to jest prawdopodobne, że jako następny trafi na reszkę, nawet jeśli tak nie jest.

Ludzie doświadczają paradoks hazardzisty, ponieważ nie potrafią zidentyfikować faktu, że omawiane zdarzenia są od siebie niezależne, z różnych przyczyn, takich jak oczekiwanie, że krótkie sekwencje zdarzeń będą wysoce reprezentatywne dla dłuższych, oraz przekonanie że szansa to sprawiedliwy i samokorygujący proces.

Aby uniknąć paradoksu hazardzisty, należy zdać sobie sprawę, że odgrywa on rolę w czyimś myśleniu, a następnie zademonstrować niezależność zdarzeń, których dotyczy;

możesz również wyjaśnić, dlaczego ten typ rozumowania jest wadliwy, zilustrować jego problemy na odpowiednich przykładach i wdrożyć ogólne techniki osłabiające, takie jak spowolnienie procesu wnioskowania.

Próbując rozgryźć paradoks hazardzisty, pamiętaj, że w niektórych przypadkach sekwencja wysoce nieprawdopodobnych wyników może wskazywać, że zdarzenia, o których mowa, nie są naprawdę przypadkowe lub niezależne od siebie.

Zachęcam do podzielenia się swoimi opiniami i doświadczeniem w komentarzach.

Teraz chciałbym usłyszeć, co masz do powiedzenia:

Czego nauczyłeś się z dzisiejszego wpisu?

Co najbardziej Ciebie szokuje w tym jak paradoks hazardzisty wpływa na nasze życie?

A może masz pytanie dotyczące czegoś z opisanych reguł.

Tak czy inaczej, podziel się swoimi przemyśleniami w sekcji komentarzy poniżej.

• szkolenia online
• szkolenia u Ciebie w firmie i doradztwo-konsulting
• agencja SEO/SEM

Co myślisz o moim nowym wpisie na blogu?

A może masz pytanie dotyczące strategii lub techniki jak działać najlepiej?

Tak czy inaczej, chciałbym usłyszeć, co masz do powiedzenia.

Więc śmiało, teraz udostępnij ten wpis na swoich social mediach i zobacz co inni mają do powiedzenia.